Cewka zapłonowa to podstawowy element układu zapłonowego aut z silnikami benzynowymi. Jest ona odpowiedzialna za wytworzenie ładunku elektrycznego przekształcając prąd o niskim napięciu na prąd o bardzo wysokim napięciu rzędu 25-40 tyś Volt.

Budowa cewki zapłonowej

Cewka zapłonowa posiada uzwojenie pierwotne oraz wtórne i działa na podstawowych zasadach elektromagnetyzmu. Uzwojenie zewnętrzne czyli pierwotne posiada mniejszą liczbę zwojów o znacznie większej grubości niż uzwojenie pierwotne. Natomiast uzwojenie wtórne posiada 100-200 razy więcej zwojów od uzwojenia pierwotnego, które wykonane są z ok. 10 razy cieńszego drutu. Uzwojenie pierwotne ma styk dodatni, jeden z końców uzwojenia wtórnego podłączony jest do masy, a drugi do styku wysokiego napięcia. Obydwa uzwojenia nawinięte są na rdzeń zbudowany z licznych metalowych płytek oddzielonych izolacją.

Zasada działania cewki zapłonowej

Prąd z akumulatora, który dociera do uzwojenia pierwotnego cewki powoduje wytworzenie wewnątrz cewki pola magnetycznego. Następnie w wyniku zamknięcia obwodu elektrycznego (modułem zapłonowym lub przerywaczem) powstaje zjawisko indukcji elektromagnetycznej. W uzwojeniu pierwotnym wytwarza się napięcie o wartości 250-400 V. Ładunek elektryczny, który powstał na uzwojeniu pierwotnym przechodzi na uzwojenie wtóre, które posiada 100-200 razy więcej zwojów. Następuje zwielokrotnienie wartości napięcia proporcjonalnie do zwiększenia ilości zwojów na uzwojeniu wtórnym. Ostatecznie na uzwojeniu wtórnym powstaje napięcie o wartości 25 000 – 40 000 V.

W wyniku przerwania obwodu napięcie wychodzi z cewki poprzez styk wysokiego napięcia i przewodem zapłonowym płynie do świecy zapłonowej, która wytwarza w efekcie iskrę.